Van Kennis naar Zijn [Deel 3]

De radicale Uitnodiging: leven vanuit je Christus-bewustzijn

In een wereld die ons leert om naar buiten te kijken voor autoriteit en voorspraak, klinkt er een radicale en bevrijdende stem: die van Jezus zelf. Hij daagt het vertrouwde concept van voorbede uit en wijst ons een meer directe weg. "Vraag Mij niets", zegt Hij in Johannes 16:23, en voegt er in vers 26 aan toe: "Ik ga niet voor jullie bidden."

Waarom zou hij dit zeggen? Omdat hij onze blik wil verleggen – van mensen, religie en gebouwen naar de plek van het 'enkele oog' (Matteüs 6:22-23). Deze schijnbare weigering is geen daad van afwijzing, maar de ultieme uitnodiging: een uitnodiging om te ontdekken dat het koninkrijk, de Christus-natuur, het Hogere Bewustzijn, reeds in je woont. Jezus zelf bevestigde dit met de woorden: "Noch zal men zeggen: zie hier of zie daar, want, zie, het Koninkrijk van God is binnenin u" (Lukas 17:21).

Dit is de kern: het is niet zo dat jij Jezus hoeft te vragen "om in je hart te komen"; hij vraagt JOU om in Gods hart te komen – dat is het hogere bewustzijn in jou. In het intieme gesprek tijdens het Laatste Avondmaal openbaart hij de diepte van deze eenheid: "Op die dag zul je inzien dat ik in mijn Vader ben, en jij in mij, en ik in jou" (Johannes 14:20). Dit is de mystieke realiteit waar hij toe opriep – een eenwording die elke externe bemiddeling overstijgt.

De reden is even eenvoudig als revolutionair: "De Vader zélf heeft je lief" (Johannes 16:27). De universele, kosmische goedheid van God manifesteert zich in jou als het hogere bewustzijn, en je hebt er direct toegang toe. Waarom heb je dan een tussenpersoon nodig? Jezus wijst niet naar zichzelf als het doel, maar als de wegwijzer naar je eigen goddelijke kern.

Van Kennis naar Zijn: de transformatie van Bewustzijn

Deze bevrijding van externe bemiddeling brengt ons bij het diepste niveau van onze spirituele reis.

Wat is het mystieke verschil tussen ‘weten van God’ en ‘zijn als God’?

Stel je voor, je leest een biografie over Mozart. Je kent zijn leven en herkent zijn muziek. Dit is weten over Mozart - waardevol maar extern. Nu ga je naar een concert en de muziek raakt je ziel. Je voelt de genialiteit. Dit is kennen van Mozarts essentie - een spirituele ervaring. Maar wat als je zélf de piano beklimt en vanuit een onverklaarbare plek Mozarts muziek laat stromen? Je bént niet langer toehoorder, maar componist en instrument tegelijk. Dit is het ‘zijn als’. Dit is de Christus-ervaring.

Jezus was niet iemand die over God sprak - hij was de muziek zélf. Zijn boodschap was nooit: "Aanbid Mij als een externe redder." Zijn uitnodiging was: "Word wakker en besef dat je dezelfde Bron deelt. De Vader en Ik zijn één. En jij, - ja JIJ! -, bent in Ons" (Johannes 17:21).

Hoe ziet dit ‘Zijn’ eruit in de praktijk?

Het ‘weten dat God in je is’ kan een concept blijven. Het ‘zijn als God’ is daadwerkelijke realisatie:

1. Getransformeerd Gebed: De uitnodiging is niet om te stoppen met bidden, maar om de aard van het gebed fundamenteel te transformeren. Jezus leert ons niet om tot hem te bidden als een externe afgod, maar om, in eenwording met de zalving ('christos'), tot de Vader te gaan. Hij modelleert dit in het Onze Vader: "Bid dan als volgt: Onze Vader in de hemel... Uw koninkrijk kome... Uw wil geschiede..." (Matteüs 6:9-10). Het gebed wordt een expressie van het Goddelijke in ons.

   
   

2. Verantwoordelijkheid aanvaarden: het Weten zegt: "Ik hoef de kerk niet." Het Zijn zegt: "Omdat God in mij is, en in ieder ander, ben ík nu verantwoordelijk voor het belichamen van compassie, vergeving en rechtvaardigheid. Ik wacht niet op een instelling om het te doen. Ik bén de ‘kerk’, de tempel waar Christus zich manifesteert" (1 Korinthiërs 3:16-17).

   
   

3. Voorbede die transformeert: In het oude paradigma bad je tot Christus Jezus om voor een ander te bemiddelen. In het nieuwe paradigma van het ‘zijn’, realiseer je je: ik bén het kanaal van Christus-liefde. Mijn liefdevolle aandacht voor een ander, mijn compassie, mijn stille aanwezigheid waarin ik het Goddelijke in de ander erken – dát is de krachtigste vorm van "voorbede"!

Religieuze structuren voelen zich hierdoor bedreigd omdat instituten floreren bij de mythe van afscheiding. Zolang je gelooft dat je een priester, guru of ritueel nodig hebt om tot God te komen, heb je een instituut nodig. Maar wanneer je wakker wordt en beseft: "Ik bén de tempel. De Christus in mij groet de Christus in jou," verschuift de autoriteit van buiten naar binnen.

Jezus kwam niet om een nieuwe religie te stichten, maar om een virus van goddelijk bewustzijn te verspreiden. "Jullie zullen grotere dingen doen dan ik" (Johannes 14:12), zei hij, wijzend niet naar zichzelf als eindpunt, maar als wegwijzer naar je eigen goddelijke kern.

De Reis gaat niet ergens naartoe, maar om wakker worden voor wat je al bént. Het is de verschuiving van "Here Jezus, help me" naar "Vader, dank U dat ik, door de realisatie van de Christus in mij, de vrede, wijsheid en liefde bén die deze situatie nodig heeft."

Mag deze gedachte een uitnodiging zijn voor je persoonlijke ontdekkingsreis. Wat zou het betekenen om vandaag niet tot Jezus te bidden, maar vanuit de eenheid met Gods Geest te leven en te spreken?

Dit is geen ketterij. Dit is de verborgen, mystieke kern van het evangelie die wacht om door ieder van ons te worden geleefd - níet als dogma om in te geloven, nÍet als ervaring om te kennen, maar als uiteindelijke werkelijkheid om te zijn.

Dus bij deze mijn radicale uitnodiging: leef vanuit je Christus-bewustzijn!

Ik wens je veel zegen en diepe inzichten op je pad.